Schollevaar, de wijk waar ik woon en werk, is op de schop gegaan. Om precies te zijn op dit moment de Dansenbuurt. Allerlei wegen zijn afgesloten en opengebroken om de leidingen onder de grond te vervangen. Riool, water, stadsverwarming, warm water en af en toe nemen ze ongewild een elektriciteitsleiding mee.
Iedere deelaannemer komt op zijn tijd, legt de leiding bloot die bij zijn opdracht hoort, vervangt de boel en….zand erover. Zo zitten we een jaar lang in een straat die bij tijd en wijle laat zien wat we normaal niet zien. Leidingen die ons comfortabel en schoon doen wonen worden ineens zichtbaar.
Deze weken is het water aan de beurt. Daarvoor moest er een noodleiding aangelegd worden en daarna werd de nieuwe geplaatst. Voor elke deelhandeling komt de familie Gravertjes en de familie Stampertjes langs. Elke leiding laten ze spoelen en spuien om hem schoon te krijgen. Als de monsters van het water goed zijn mag het gedronken worden. Dat duurt soms wel een week. Ongemerkt gaat er dus heel wat water het nog niet vervangen riool in zonder dat het gebruikt is.
Ik begrijp de monsters in het water die we bacterieel ongezond of legionella noemen, maar toch krijg ik kortsluiting. Niet omdat er ook ongewild weer een elektriciteitsleiding is meegenomen door de familie Gravertjes. Nee, gewoon omdat ik weet dat water zo belangrijk en superschaars is voor veel mensen. Toen we in Lesotho woonden, ging het water er regelmatig af, vaak zonder dat er iets vervangen werd. Eens maakten we het mee dat de pompen van de stad kapot waren en we meer dan een paar dagen zonder water zaten. Toen de pompen het weer deden werd er niet gespoeld of gespuid. Het eerste water zag er uit zoals de foto hierboven laat zien. Nu was het water sowieso niet zo schoon als hier in Nederland. Van zichzelf was het water vele bacteriële monsters rijk waar onze steriele westerse magen niet aan gewend waren. Maar dat ongefilterde water was, al dan niet gekookt, voor nog heel wat dingen te gebruiken. Ongebruikt weg laten lopen? Zoveel mogelijk beperken!
Die spuitende en spuiende leiding in de straat veroorzaakt bij mij kortsluiting. OK, de les van de plee is dat je soms stevig moet spoelen voordat je zooi weg is. Dat zou je bijna een filosofische levensles kunnen noemen. Maak er maar mooi Delftsblauw tegeltje van voor in diezelfde WC.
Ik zal dus soms moeten spuien en spoelen en gelukkig hebben we ruim water. Tegelijk zorgt die oncomfortabele kortsluiting ervoor om van spoelen niet over te gaan in verspillen.
Doordat de familie Gravertjes en Stampertjes bij toerbeurt langskomen, ben ik me weer bewust van al die leidingen. En in die grond liggen de leidingen voor warmte, drinkwater, elektriciteit en het riool heel dichtbij elkaar. Dat geeft soms zooi of kortsluiting.
Geeft niets, dat houdt me scherp.
Tot slot, als je dit verhaal als analogie van je leven leest, komt er nog een aantal leuke linken boven water. Veel speelt zich aan het oog onttrokken ondergronds af, zowel zooi als mooi. Dat heeft te maken met hoe al dan niet comfortabel het leven is dat bovengronds zichtbaar wordt. Soms moet je graven, vervangen, spuien of spoelen. Maar ook al je bronnen, gaven en talenten zijn altijd wel ergens voor gebruiken. Je bent tenslotte een super kostbaar mens!
Zo bezien ligt het leven niet alleen op straat, maar ook in de straat!