Afgelopen zomer zaten wij op een camping in Wales. Rondom onze tent was het vergeven van de bordjes met regels. Bij het zwembad was een heel arsenaal aan geboden en verboden aangerukt en op borden gekwakt. Op de toestellen in de speeltuin schitterden witte platen met vette zwarte letters. En bij de entree van de boomgaard prijkten eveneens een paar duidelijke regels. Hoewel deze laatste situatie misschien bijbels lijkt, vond ik het toch een typisch gevalletje ‘being overruled’.

Het gaf me een gevoel van onbehagen. Stel dat ik tijdens een heerlijk frisse duik…….oh nee dat mocht niet. Of dat de kinderen eens even lekker wilden klimmen & klauteren…..uhm dan wel alleen op het klimrek. Neem dan eens onder het lezen van een boek een lekker appeltje….oeps. Dat recreëert niet echt lekker. De bedoeling van de regels was vast om het er veiliger op te maken, maar dat veilige gevoel vliegt met eenzelfde vaart er vandoor.

Regels kunnen blijkbaar onveiligheid creëren. Bang om je heen kijkend of je het wel goed doet. Maar er is nog een probleem. Het ontneemt me ook de mogelijkheid om gewoon zelf na te denken. Een typisch gevalletje ‘gezond verstand’.

Tot zover de onzin van regels. Want dat ‘gezond verstand’ brengt me bij de zin van regels. Want hoe gezond is dat gezond verstand. De campinghouders hebben blijkbaar ervaring gehad met stenengooiende gasten of met klim- en valpartijen in de speeltuin. Soms heb je blijkbaar een regel nodig om inzicht te krijgen of wijsheid op te doen. Om dat verstand een beetje gezond te maken.

Christenen & de kerk worden vaak verweten dat er teveel regels zijn. Het verwijt gaat soms nog verder, omdat vaak zichtbaar wordt dat het gedrag (en gezond verstand) niet eens overeenkomen met die regels. Ik trek me dat aan. Regels & wetten veranderen mensen niet. Verandering start op een andere plaats. Daar waar je hart zit!

Minder regels & handhaving daarvan? In veel gevallen denk ik van wel. Maar soms zijn ze ook gewoon nodig. Als een regel je gezonde verstand niet uitschakelt maar inschakelt zou het moeten werken!
Typisch gevalletje ‘hoofd, hart & handen’.