Het was op een lekkere zomerse dag. Een goede dag om de auto te wassen. De buitenkant glom al aardig in het zonlicht en toen was de binnenkant aan de beurt. Terwijl ik een mat uitklopte, liep een onbekende man de straat in. Hij had zijn telefoon voor zich en keek voortdurend goed om zich heen. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik legde de mat neer in het stof dat ik er net uit had geklopt. Een simpel ‘zoekt u iets’ bracht het gesprek op gang. De man had zijn auto ergens geparkeerd maar hij wist niet meer precies waar. Op dit moment liggen veel straten open in het deel van de wijk waar ik woon. Daarnaast is het een bloemkoolwijk en dat betekent dat je in een wirwar van vertakkingen en hofjes makkelijk je richting, bestemming en dus ook je auto kwijt kan raken. Ik wees de man op twee wat verscholen hofjes die dichtbij het adres lagen waar hij een bezoek had gebracht. De man ging hoopvol op pad.
Een uur later zie ik dezelfde man tot mijn grote verbazing weer door de straat lopen. Nog steeds zonder auto. Hij was naar het begin van de wijk gelopen om dezelfde route af te leggen als toen hij zijn auto nog onder zijn kont had. Ik vroeg hem om kenteken, merk en kleur van de auto en besloot op de fiets te stappen. Mijn jongste dochter en ik gingen op zoek en bij het eerste hofje was het al raak. Daar stond hij mooi verscholen in een hoekje geparkeerd. De man was snel gebeld en herenigd met zijn auto. Hij was als een kind zo blij.
Vorige week ging de voordeurbel en bleek dat deze man mijn huis had gevonden. Ik hoop dat hij niet lang heeft hoeven zoeken. Een fles wijn met een kaart om te bedanken voor deze onverwachte en voor hem zo ongewone vriendelijkheid. Dat trof me. Deze vriendelijkheid is blijkbaar niet logisch of gewoon. En dat terwijl vriendelijkheid enorm helpt en o zo simpel is.
Hoewel….
Als ik de kinderen naar school breng, zie ik een vrouw met boerka voor het schoolhek staan. Een boerka die zo gesloten is dat de ogen door het gaas bijna niet meer zichtbaar zijn. Een gevoel van vervreemding overvalt me. Ik wil vriendelijk zijn en iedereen welkom heten. Maar een gevoel van onbehagen neemt de overhand en creëert (letterlijk) afstand. Die man was zijn auto kwijt, maar ik ben in deze wirwar van gedachten, gevoelens en vragen mijn vriendelijkheid kwijt. Het blijkt dat deze vrouw niet voorbij het hek mag komen om haar kind naar school te brengen. Haar bedekte kledingstijl schrikt ouders en kinderen af. Dat snap ik. Vriendelijkheid is dus soms niet zo eenvoudig en simpel als ik zou willen. Angst, onbekendheid, vervreemding, irritatie of wat dan ook staat vriendelijkheid gemakkelijk in de weg.
Wie helpt me mijn vriendelijk terug te vinden?
Vriendelijkheid staat dichterbij geparkeerd dan ik denk. Vriendelijkheid is namelijk een bewuste keuze waarmee ik het de overhand laat nemen over alles wat het tegenstaat. Vriendelijkheid verbindt, overbrugt de afstand en helpt die vrouw bij het hek en die zoekende man……
‘Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend’ schrijft Paulus in één van zijn brieven.
OK Paulus, ik zal alles parkeren, behalve vriendelijkheid.
Deze weblog was & is ook als radiocolumn te beluisteren in het programma ‘Gospelsound‘ van Omroep Zuidplas.