als een vis in het water

‘Maar, dan gaan de vissen dood!’
Vroeg in de ochtend zitten we in de auto naar een voetbalwedstrijd. Een teamgenoot van onze jongste rijdt met ons mee. Deze keer moeten we naar Lekkerkerk in de polder en we rijden met een lekker gangetje langs een van de vele kaarsrechte vaarten. Een dun laagje ijs ligt op het water en we vragen ons af of het dik genoeg zou zijn. Ik hoop op nog meer vorst en dik ijs. Want over die vaarten in de polder schaatsen, dat zou toch wel lekker zijn zeg!

De meerijdende spits zegt: ‘Maar, dan gaan de vissen dood!’ En ineens schiet een scheikundeles mij door het hoofd. Het was de eerste les van een nieuwe docent en als begin liet hij ons opschrijven: ‘Scheikunde is Schepping’. Want, zo zei hij, kijk maar naar het ijs. Elke vloeistof die vast wordt (bevriest), blijft niet drijven maar zakt naar beneden. Bijvoorbeeld als parafine vast wordt, kan dat niet blijven drijven in zijn eigen vloeibare vorm. Water doet dat wel. En dat geeft de vissen letterlijk de ruimte om te blijven zwemmen en te overleven. Als een vis in het water.
Bijzonder toch? Wie bedenkt zoiets?! Scheikunde is schepping!

Gaaf hoe een vak op school of wetenschap in het algemeen je tot verwondering kan brengen. Je kan laten ontdekken hoe de dingen om je heen werken en gemaakt zijn. Vakken als natuur-/scheikunde over de wetten van de natuur. Tegenwoordig heten die twee vakken samen trouwens NASK. Wiskunde laat je de wereld van de getallen ontdekken. Aardrijkskunde verbreedt je blik op een wereld aan culturen en klimaten. Gym ontdekt je aan wat je allemaal met je lijf kan. Talen laten je onder woorden brengen wat je wilt zeggen. En tuurlijk, soms is een vak ook gewoon ronduit saai. Al dat huiswerk, die SO’s en die proefwerken. Maar als je iets van verwondering kan meepikken over hoe de wereld in elkaar steekt, iets van Degene die die wereld gemaakt heeft, dan is dat toch al winst?

Winst, dat is waar de twee jongens na deze korte scheikundeles in de auto ook voor gaan. We zijn aangekomen bij de voetbalvelden in Lekkerkerk. Eens kijken of ik blauwbekkend aan de kant de kou kan overleven. Ondertussen verbaas ik me over die jonge gasten die over het veld stuiteren. Kou of geen kou, geef ze een bal en wat ruimte en ze voelen zich als een vis in het water.

Deze weblog was & is ook als radiocolumn te beluisteren in het programma ‘Gospelsound‘ van Omroep Zuidplas.