#ikbengeert was gisteren (4mei2015) ineens trending hashtag. Ik dacht eerst dat het over boer Geert ging, maar het bleek over de voorman van de PVV te gaan. Veel werd gezegd en geschreven nav de schietpartij in Texas. Zo stond de vrijheid van meningsuiting weer even hoog op de agenda. En waarschijnlijk ook voer voor menige speech rondom dodenherdenking en bevrijdingsdag.
En terecht, want daar waar om politieke of religieuze beweegredenen deze vrijheid wordt ontnomen, worden mensen en hun meningen onderdrukt. Maar ik krijg het gevoel dat dit ernstig uit balans is geraakt.
Vrijheid van meningsuiting staat in artikel 7 van de grondwet. Dat laat al zien dat er meer is dan alleen dit recht of deze vrijheid. Die artikelen hebben allemaal stuk voor stuk recht op gelijke behandeling. Je kan niet eentje boven de ander stellen.
In de strijd voor de vrijheid van meningsuiting, lijkt soms het leven van de ander buiten het vizier te vallen. Ongebreideld je mening kunnen vertellen, kan ten koste gaan van iemands anders leven. Ik begrijp dat als je je alleen focust op je eigen mening en waarheid, je niet meer aan de ander denkt en hoeft te denken. Het is tenslotte jouw waarheid. En wie aan jouw waarheid komt, komt aan jou. Dat is een vrucht van de postmoderniteit.
Jouw en mijn waarheid zijn zo verbonden geraakt met onze identiteit, dat je identiteit dus ook op het spel staat als je die waarheid niet vrij kan uiten. Binnen kerken speelt dit rondom waarheidsdenken en het bewaren hiervan. En ook op het maatschappelijk vlak komt dit keer op keer terug.
Stel dat je identiteit en je vrijheid niet meer afhankelijk is van het verdedigen en ongeremd uiten van je waarheid en mening, dan kan er heel wat meer vrede komen. Vrede die start bij jezelf.
Als die identiteit niet samenhangt met waarheid en mening, wat is die identiteit dan?
Dat heeft te maken met het weten dat je gekend en geliefd bent. Als dat je basis is, hoef je niet je waarheid en mening tot op de titel en jota te bevechten. Dan is dat er niet meer van afhankelijk.
Ik wil je blik even meenemen, als je me nog wilt volgen, naar Jezus. Hij kan namelijk wel wat met dit probleem. Als Hij op zijn rechten en strepen was gaan staan, zijn vrijheid volledig had gepakt, dan had Hij de oneerlijke rechtsgang ook niet op zijn beloop gelaten. Dan had Hij zijn mond opengedaan en ongeremd zijn mening geuit, de Romeinen en zijn tegenstanders de waarheid aangezegd. Hen even verteld hoe het wel eerlijk en gelijk zou moeten.
Maar Hij had een andere waarheid, een andere identiteit. Hij wist zich gekend en geliefd door God zijn Vader. En juist door die liefde pakte Hij de dingen anders aan. Met oog voor God en de mensen om Hem heen.
Vanuit die identiteit (daar staat je suis tenslotte toch voor) behoed je jezelf voor het kwetsen van iemand, maar het geeft andersom jou ook de ruimte om te zijn wie je mag zijn.
Je suis…..gekend & geliefd.