Wat was dat weer genieten zeg, die Olympische spelen. Misschien dat er iets minder en andere medailles mee naar huis zijn genomen dan we hoopten, maar wat een prachtsporten knalden weer van het scherm. Ook de paralympische spelen maakten grote indruk. Zoveel verschillende sporten die met wat voor handicap dan ook, nog prachtig gespeeld kunnen worden.
Het viel me op dat je op zoveel verschillende manieren kan winnen. Soms heeft het te maken met de afstand die je gooit, werpt of springt. Een andere keer binnen welke tijd je zwemt of rent. In weer andere sporten gaat het om de kunsten die je uitvoert. Of het winnen wordt bepaald door het aantal punten in het doel, ring of de roos. Iets waar ik maar weinig van snap zijn alle mogelijke wedstrijdvarianten op de wielerbaan. Die strak gebogen parketvloer kon op zoveel verschillende manieren bereden worden, dat ik het verschil niet meer begreep tussen het ene gewonnen goud en het andere. Hoewel ik dat niet volg, laat het wel zien dat je op veel & heel verschillende manieren kan uitblinken, scoren en goed kan zijn. Wat mij betreft een belangrijke ‘olympische gedachte’.
Dat is eigenlijk wel lekker om met die ‘olympische gedachte’ het nieuwe seizoen in te rollen. Vol gaan voor dat waar je goed in bent, waar je in kan schitteren. We moeten dan wel twee dingen doen.
Allereerst moeten we als maatschappij, school en kerk eens goed in de spiegel kijken. Waar gaan onze waardering en medailles naar toe? Veel van onze systemen en manieren van werken laten veel talenten links liggen. Het kan daarom heel goed betekenen dat jij komend seizoen bij jezelf en je talenten vandaan loopt. Of in de verkeerde baan zwemt, de verkeerde wedstrijd springt. Het is goed mogelijk dat je iets gaat doen wat eigenlijk niet je gave of passie is. Eigenlijk vragen we soms van je een kameleon te zijn. Je mag je aanpassen aan de kleuren en patronen van je omgeving.
Ik droom van een school waar jij kan presteren met de talenten waar jij in kan uitblinken.
Ik droom van een kerk waar je mag uitkomen op de onderdelen die jij goed beheerst.
Ik droom van een maatschappij die je medailles geeft voor de talenten waarmee jij goud in handen hebt.
Dan ontvang je waardering op de dingen waar jouw hart en kracht ligt.
Hiervoor moeten jij en ik iets ook doen. We mogen ook zélf even in de spiegel kijken.
Je bent geen kameleon die zich aan zijn omgeving aanpast.
Ontdek eens wat jouw kracht en sterkte is. De olympische spelen leren je dat een handicap je daarbij niet in de weg hoeft te zitten.
Train dan om in dat talent uitmuntend uit te komen.
Kijk daarvoor eerst eens goed in de spiegel, dan komen die medailles wel!
Over hoe de school, kerk en maatschappij die talenten beter in beeld kan krijgen en inzetten, heb ik nog verder lopen doorkauwen. Het resultaat is hier te vinden als artikel ‘idem C¿to?‘.
Deze blog is ook online te beluisteren als column voor het programma ‘Gospelsound‘ van omroep Zuidplas.