ritme & ruimte

Vorig jaar brachten we Kerst en Oud & Nieuw door in Lesotho en Zuid-Afrika. We konden even terug naar het land waar we een tijdje gewoond & gewerkt hebben. En we konden de verjaardag van onze jongste in zijn geboortestad vieren. De herinnering aan een bijzondere tijd in een bijzonder land blijft levend en niet alleen door zo’n memory trip. De mensen, het land Lesotho (en Zuid-Afrika ook wel een beetjie) is ons dierbaar, de herinneringen kostbaar. En dat komt op diverse manieren terug in onze gesprekken, gebeden, foto’s, filmpjes, gedachten…..en soms zomaar uit het niets.

Wat me van vorig jaar nog sterk is bijgebleven is samen te vatten in de woorden ritme & ruimte. We hadden een aantal bezoeken en tripjes gepland om de ruim 3,5 week voor een deel mee te vullen. Mensen en plekken die ons na aan het hart liggen stonden op het programma. Maar ook een redelijk deel was nog niet ingepland. En juist die ruimte werd op een bijzondere manier ingevuld. Een bezoekje aan een oud klasgenoot van één van de kinderen, waar we geen dag later hadden moeten komen omdat ze dan verhuisd was. Het oud klasgenootje had 2 weken ervoor nog gezegd dat ze onze dochter miste en daar stond ze ineens voor haar neus. We kwamen mensen tegen in de hoofdstad op wie we helemaal niet gerekend hadden, maar ze waren er. En we hadden de tijd om lekker bij te kletsen en ondertussen werd het haar van Brenda gedaan (ook niet gepland). Bij een bezoek aan een jeugdkamp van YfC kwamen we bekenden tegen uit verschillende landen uit zuidelijk Afrika met wie we gewerkt hadden. En als klapper ontmoetten we een mooie gast van een andere zendingsorganisatie die we al helemaal niet meer verwacht hadden. Zijn vlucht was ‘verkeerd’ geboekt en na omboeking wachtte hij op hetzelfde vliegtuig als wij zouden nemen. Ik noem er een paar, voor nu genoeg, maar de ongeplande tijd werd een bak vol verrassingen.

Door de ongeplande momenten heen konden we het ritme weer oppakken van het leven in Afrika. En dat ritme spreekt van elkaar ontmoeten, oog hebben voor verrassingen, ogenschijnlijke toevalligheden en knipogen van boven. Een ritme dat meebeweegt met de mensen, de natuur en de maker van dat alles.

Met mijn agenda creëer ik een bepaald ritme in mijn tijd. Dat gaat heel bewust. De kunst is om vervolgens ook bewust ruimte te houden voor het ritme van de mensen om me heen en van de natuur. Als ik dat doe, ontdek ik ook een ander ritme waar ik op kan meebewegen. Het ritme van het leven, van de maker van het leven. En wat zit ik mezelf en anderen vaak in de weg en daarmee ook God. Ik laat eerder mijn agenda het ritme bepalen en dan blijft er weinig ruimte en meebewegen meer over.

Ritme & ruimte,
een kunst & een kans!
Want het brengt me dichterbij het leven, écht leven.
Oh Afrika, wat kan ik nog veel van je leren.

PS: de foto is genomen bij de grensovergang in het zuiden van Lesotho. Op het bord staat ‘Kena ka khotso’. Dit betekent: kom binnen in vrede.