‘Welk ritueel wilt u?’
Met deze vraag werd ik welkom geheten bij ‘Rituals’. Ik was daar met een
verlanglijstje in de hand. Degene die ik had getrokken wilde graag iets van ‘Rituals’.
Ik had de neiging de vraag te beantwoorden met: ‘nou, ik mot gewoon een pot
douchegel met een hoop zand erin’. Maar er schoten meer opties door mijn hoofd
heen. Haar vraag triggerde me. Ik kan hier dus binnenstappen en een ritueel
meemaken. Er valt hier iets te beleven en dat komt allemaal uit een potje.
Dopje eraf, knijpen, opsnuiven en dan gebeurt er iets bijzonders. Sensationeel.
Rituelen, heel gewoon in de wereld waar je tot rust kan komen. Ga een dagje naar de sauna en je kan van het ene ritueel in het andere lopen. Het heeft soms bijna iets religieus over zich. Maak maar eens een opgietsessie mee en qua opzet zit je niet ver van rituelen die je ook in kerken kan tegenkomen. Loop maar eens mee: Je komt de ruimte binnen met houten banken en iedereen schaart zich rond de warmtebron. Dan komt de begeleider van het ritueel binnen. Er klinkt muziek en het altaar wordt besprenkeld met water en kruiden. Vervolgens pakt de begeleider een handdoek die hij als vlag doet rond wapperen op de maat van de muziek. De aanwezigen openen hun handen en sluiten hun ogen in aanbidding van de warmte. Na een drietal opgietingen vervaagt de muziek, en de deur gaat open. Iedereen wordt uitgenodigd even verderop de trap af te lopen om zich onder te dompelen in een koud waterbad. Aan de andere kant van het bad helpt een trap hen weer uit het water op te staan. Als afsluiting krijgt iedereen een pepermuntje en een stukje sinasappel waarmee het hele ritueel wordt afgesloten.
Rituelen, ze laten je iets beleven wat niet vanzelfsprekend in jezelf aanwezig is. Rust, ontspanning maar wat mij betreft ook God. Wat dat betreft zouden we in de kerk wel wat meer rituelen mogen aanbieden. God beleven, die niet altijd vanzelfsprekend in je leven te ervaren is.
Welk ritueel wilt u?