Wil ik dit?!

Als ik vooraf had geweten wat er zou gebeuren, zou ik dan anders gehandeld hebben?

Een tijdje geleden hebben we als Assen Zoekt een vertaalcabine kunnen kopen. Deze werd geleverd in twee zogenaamde flightcases. Dat zijn van die kisten, begreep ik later van de koper, die als ze met 50 km/h van de auto vallen nog steeds heel blijven. Deze flightcases hadden we niet meer nodig en werden daarom op Marktplaats gezet. De tweede liet qua verkoop wat op zich wachten, maar uiteindelijk was iemand uit Rotterdam geïnteresseerd. Een afspraak werd gemaakt en mijn buurman en ik reden naar de Open Hof, het kerkgebouw waar we gebruik van maken.

Daar kwamen de mannen uit Rotterdam aan in een ‘sedan’. Nu zijn die cases vrij groot. We waren dus benieuwd hoe deze gasten de kist wilden vervoeren. Ze stapten lachend uit en op zijn onvervalst Rotterdams legden ze uit dat ze dakdragers hadden meegenomen. ‘We leggen hem gewoon op het dak met een sjorbandje erom….niks meer aan doen!’

Omdat ze nogal een aardige reis hadden gemaakt, vroeg ik of de heren een bakkie pleur wilden hebben. Dat was welkom en ondertussen bekeken de heren de case. De ene man vertelde dat de kist perfect was. ‘De lichtbalken kunnen er precies in’. Op mijn vraag of hij DJ was, antwoordde hij dat de flightcase gebruikt zou worden voor erotische beurzen. Even voelde ik een aarzeling bij me naar boven komen. Wil ik hieraan meewerken? Toen reageerde ik dat het niet zo vaak zal gebeuren dat de kerk iets aan een erotische beurs verkoopt. ‘Andersom denk ik ook niet!’ antwoordde de ene man, rap van de tongriem gesneden als hij was. ‘Ach,’ zei ik ‘de kerk heeft wel wat met seks, maar erotische beurzen niet per se direkt. Maar, wie weet!’

Na enige uitleg over hun business & produkten, besloten de heren de dakdragers op de auto te monteren. Het sleuteltje ontbrak, dus werd het wat gepruts met inbussleutels om de dragers goed vast te krijgen. Uiteindelijk kreeg ik het met een platte schroevendraaier voor elkaar om de dragers stevig genoeg op de auto te krijgen. Ik kon het niet nalaten en zei: ‘Zo zie je maar, wil je wat gefixt hebben in je leven, kom je toch weer bij de dominee uit!’

Toen mijn buurman en ik in de auto zaten, keken we elkaar lachend aan. Beiden hadden we even de aarzeling gevoeld. ‘Maar,’ zo zei de buurman ‘je weet nooit waar dit soort gesprekken en ontmoetingen toe leiden.’

Ik ben blij dat ik het vooraf niet wist, want dit had ik niet willen missen!